De periode dat iemand na echtscheiding partneralimentatie moet betalen, wordt per 1 januari 2020 verminderd van twaalf naar vijf jaar. Voor veel alimentatieplichtigen is dat een hele vooruitgang. De wet waarin de duur geregeld wordt, kent wel een aantal uitzonderingen.
1. Dat geldt onder meer als het huwelijk meer dan vijftien jaar heeft geduurd en als de ontvangende partner hoogstens tien jaar jonger is dan de AOW-leeftijd. De alimentatieduur is dan maximaal tien jaar.
2. Voor een huwelijk dat meer dan vijftien jaar heeft geduurd, waarbij de ontvanger van alimentatie op of voor 1 januari 1970 is geboren en minimaal tien jaar jonger is dan de AOW-leeftijd, geldt een alimentatieplicht van 10 jaar.
3. Voor de derde uitzondering blijft de termijn van twaalf jaar gelden, deze geldt als er sprake is van zorg voor uit het huwelijk geboren kinderen.
Zoals bij veel wetten is ook hier een overgangsregeling van toepassing. De oude wetgeving blijft gelden voor bestaande alimentatieafspraken. Er komt ook een hardheidsclausule voor schrijnende gevallen, waarmee de rechter een verlenging van de alimentatieduur kan toekennen. Van schrijnende gevallen kan bijvoorbeeld sprake zijn als er een gehandicapt of ernstig ziek kind is, of als de ontvanger van de alimentatie langdurig en intensief mantelzorg voor andere familieleden moet bieden.
De hardheidsclausule is ook van toepassing in gevallen de alimentatieplichtige aantoonbaar heeft geweigerd om zorgtaken voor de kinderen over te nemen, of als de ontvanger van alimentatie voor of tijdens het huwelijk arbeidsongeschikt of ziek is geworden waardoor hij of zij binnen de geldende alimentatietermijn niet economisch zelfstandigheid heeft kunnen worden.
Verlenging van de alimentatieduur op grond van de hardheidsclausule kan bij de rechter worden aangevraagd.
Wilt u meer weten over de gevolgen van ontbinding van een huwelijk? Bel ons voor het maken van een afspraak.
